Peter Pan - The Streets of London-Part 4

Het tweede doek en daarmee het volledige decor van Peter Pans 'The Streets of London' is af. Met dank aan onze muizenvanger Betelgeuze voor de inspiratie ;-)

Peter Pan - The Streets of London-Part 3

Het is zo ver!! Doek één - The Streets of London - is af! Doek twee, met hetzelfde thema, ligt inmiddels klaar.

Ondanks het heel anders werken is dan op de academie, valt het nog mee. Alleen moet ik nog steeds aan het reusachtige formaat wennen.
Vanaf volgende week krijg ik hulp van vrouwlief. Ik kan die zeker goed gebruiken :-).

Bijschrift toevoegen

Regenwoud

Even een 'vluggertje' tussendoor. Een oefening in 'kleuren maken op het palet' (dus geen enkel kleur is origineel uit de tube) en 'het breken van de vorm'...
Het schilderij stelt een kikker voor die versmelt met zijn omgeving, nl het Regenwoud. Het is in acryl en 50x70 cm.

Peter Pan - The streets of London-part 2

Vandaag heb ik er toch voor gekozen om het doek tegen de muur te nagelen, kwestie van de knieën en vooral de rug een beetje te sparen :-)

Het tweede luik van The streets of London staat inmiddels met potlood op het canvas. Het eerste luik werd vandaag in de 'grondverf' gezet. Let vooral op wie zijn kop uit het luik steekt... een zéér nieuwsgierige  Geus, die ongetwijfeld een hand, of beter poot, kwam helpen...



Peter Pan - The streets of London

Mijn jongste zus is op dit moment bezig, samen met tientallen enthousiaste mensen - acteurs, decorbouwers, technici enz... -  met de voorbereiding van de musical Peter Pan.

Nu heeft ze me een tijdje geleden gevraagd om te helpen. Natuurlijk zou ik dat doen. En wat beter dan het decor te schilderen? Juist...

Vorige week kreeg ik de doeken. Zus had al gezegd dat ze 'groot' waren, maar had toch tactisch verzwegen dat ze per stuk ongeveer het oppervlak van Canada besloegen...

Niet getalmd echter...aan het werk!

Mijn eerste decordoek wordt 'The streets of Londen: een muurgevel met Victoriaans raam.

Ik vond het geen slecht idee om eerst een potloodschets op schaal 1/10 te doen...

En dan kwam het grote werk. Een doek van 6,25m², 6.250mm²..... 6.250 000µm²!!!! Groot dus...

Na het canvas met gesso (primer) geprepareerd te hebben kwam het erop aan het raam op een deftige manier (met potlood en vouwmeter) op doek te krijgen.

Na ongeveer anderhalf uur stond de ruwe 'draft op doek'

Nu was het tijd op alle lijnen nog eens duidelijk 'in de verf' te zetten...

De gevel staat klaar voor een kleurtje...

Peter Pan gaat in premiere op 09 september 2011, in de Stadsschouwburg Brugge. Alle info vind je

hier

Sweeney Todd

Mijn jongste zus is fan van een zekere Johnny Depp, en in het bijzonder als die weer eens een totaal geschift figuur neerzet in de meer 'donkere' films van de nog meer geschifte Tim Burton.
Nu moet gezegd dat zijn vertolking als Sweeney Todd, the Demon Barber from Fleet Street in de gelijknamige film, echt wel alles slaat. Als je een voorproefje wilt moet je hier maar eens naar kijken...
Een ideaal verjaardagscadeau leek me dan ook om de genaamde te vereeuwigen op doek... en dit is het resultaat...

Sweeney Todd - The Demon Barber from Fleet Street - Acryl op doek 80x60

RUSH - Time Machine Tour 2011 - Ahoy Rotterdam

Rush, mijn absolute favoriete band EVER, 32 jaar trouwe fan en vorige vrijdag, 27 mei, voor de derde keer gezien, of beter... beleefd... De Canadezen uit Toronto komen niet zoveel afzakken naar de lage landen, maar als ze het doen...

Om half acht doofden de lichten en bereikte de spanning van de ongeveer 10.000 gelukkigen die een ticket hadden kunnen bemachtigen, een absoluut hoogtepunt. Na het (alweer hilarische) inleidingsfilmpje zetten de eerste noten van 'The Spirit of Radio' de Ahoy in lichterlaaie... The 'Boys' were back en deze keer met een show waar een sterveling werkelijk oren en ogen tekort kwam.

We werden meegevoerd in een tijdmachine waar de (tot nu toe) 18 studioalbums de revue passeerden.

Nu weet iedere Rush-fan dat Geddy, Alex en Neil garant staan voor niets minder dan perfectie, maar wat het drietal vrijdagavond bracht tartte alle verbeelding. De sound was zo overweldigend, zo diep, rijk en intens en tegelijkertijd loepzuiver. Elke kleine nuance, waar de songs van het drietal trouwens in uitblinken, knalde de zaal in in werkelijk true HD kwaliteit. Voeg daar nog bij dat Geddy's stem zo vast en scherp was dat je je er letterlijk kon mee scheren.

Geddy Lee was niet alleen in grote doen wat zingen betrof. Zijn bas-spel was van ongehoord hoog niveau. De anders al knap ingewikkelde patronen werden nog meer opgewaardeerd door extraatjes die nooit te druk of te zwaar werden.

Alex Lifeson liet op zijn beurt weer eens zien  waarom hij één van de meest veelzijdige en getallenteerde rockgitaristen is. Onwaarschijnlijk wat die uit zijn snaren plukte.

En last, but certainly not least... The Professor, Neil Peart, drummonster extra-ordinair, de man die zijn volk leerde drummen. Iedere rockdrummer die vandaag de dag uitblinkt in techniek en/of originaliteit en uitstijgt boven 'de middelmaat' is schatplichtig aan deze fijne mens.

We werden niet alleen verwend op gebied van de muziek. Rush is niet direct een groep die massa's visuele gimmicks nodig heeft, zodat het publiek afgeleid wordt van de 'mindere' live performance. Zoals reeds gezegd:  zelfs met de beste wil van de de wereld of door de meest kritische ziel in de zaal, kon daar niets op aangemerkt worden.
Toch kregen de toeschouwers, als prima bonus, een wervelend lichtspektakel, afgewisseld met een gigantische video-wall en inclusief vuurwerk op het einde.

Maar het was toch de muziek die primeerde. 25 songs, van 1974 tot nu, werden foutloos aan elkaar gerijgd in een show van maar liefst 3 uur en 15 minuten (effectief gespeeld!!), met als absolute hoogtepunt de integrale versie van het legendarische album 'Moving Pictures' uit '81.

The 'Boys', evenals het grootste deel van hun fans, zijn vijftigers. Misschien klinkt dit voor sommigen als 'oud'... maar ik zag vrijdag drie jonge veulens op het podium die speelden met een vreugde, plezier en overgave zelden  gezien of ervaren, en de fans waren gewoon dolenthousiaste tieners die met volle teugen genoten van elke song, elke tempowissel, elke grap... van deze fantastische groep.

Na een concert van Rush heb je telkens het gevoel het beste gezien te hebben in je leven en toch slagen ze erin je de volgende keer weer compleet van je sokken te blazen. Datzelfde gevoel had ik, net als mijn mede-Rushfans en maten Barneyman en The Dude.
 Rush bestaat dit jaar 37 jaar... en going stronger than ever!!!

Een klein stukje sfeer proeven? Bekijk dit filmpje  een vorig concert in Ahoy alweer een paar jaar geleden. Enjoy!!