Eindejaarslijstje - Deel 1 - Film en TV

Ha, de eindejaarslijstjes, radio en TV worden er vandaag de dag letterlijk mee overspoeld. Aangezien ik dat eigenlijk zelf nooit heb gedaan dacht ik daar eens ferm aan mee te doen en meteen te beginnen met film en TV. Ik ga zeker niet beweren dat ik het 'beste' ga opdringen, zoals de media nogal vaak betracht, maar gewoon wat ik persoonlijk leuk vond, of wat mij heeft geraakt, of niet ... enfin... daar gaan we.

Van alle bioscoopfilms die ik dit jaar heb gezien hield ik het meest van 'True Grit', de remake van de oerwestern met John Wayne, dit maal gemaakt door de immer briljante broertjes Coen (The Big Lebowski, Fargo, No Country for Old Men), met een schitterende Jeff 'the dude' Bridges en een al even pakkende debutantenrol van de 15-jarige Hailee Steinfeld.



Zeker het vermelden waard was de Vlaamse film 'Rundskop', van Michaël R.Roskam, met Matthias Schoenaerts in de rol van zijn leven. Letterlijk een kopstoot van een film... geen 'leuke' film, verre van. De film en het hoofdpersonage zijn deprimerend, grauw, schrijnend... maar blijven gegerandeerd 'plakken'. Na afloop heb je eventjes nodig om bij te komen. Een prachtig voorbeeld dat het ook anders kan.



Als laatste wil ik nog een lans breken voor een van de meest eigenzinnige en tevens een van de meest verguisde regisseurs door de 'serieuze' filmpers (die nog geen goede film kunnen herkennen als hij in hun gat beet..): Zack Snyder (300, Watchmen). De goede man is niet alleen verantwoordelijk voor, wat mij betreft, de leukste animatiefilm van 2011: Legend of the Guardians - The owls of Ga'Hoole, maar heeft nog een tweede film afgeleverd, het totaal geflipte 'sprookje' Sucker Punch. Twee films waar ik met volle teugen (en met open mond) heb van genoten.







Over TV kan ik vrij kort zijn: Het was al een klein wonder als er iets te zien was dat de aandacht langer dan een paar weken vasthield. Voor mij was de gro(o)t(st)e uitzondering 'Dexter', de fantastische, coole, donkere, ijzig spannende, niet om een twistplot verlegen serie over de 'seriemoordenaar-met-een-hart', en dan in het bijzonder seizoen 4, met een seizoenfinale die zo schokkend was dat ik dagen nodig had om ze te verwerken... schitterende TV!!



Ik wil nog een speciale vermelding geven aan 'Spartacus, Blood and Sand', of hoe de meest gehypede TV-serie van dit jaar mij 13 weken lang bezighield en waarvan ik achteraf moest besluiten dat slechts de twee laatste afleveringen de moeite waard waren... :-). Een totaal bloederige, blote, foute copycat van '300' en tevens grootste ontgoocheling en toch maar blijven kijken tot de laatste aflevering...Tja...



Als uitsmijter nog mijn beste blu-ray: de volledig gerestaureerde, digitaal opgepoetste maar volledig origineel gebleven versie van Edgar Wallace's 'King Kong' uit 1933. Prachtige schijf, met zeer veel en zeer goede extra's, schitterende verpakking, inclusief fotoboekje... voor mij een uitgave van onschatbare waarde, daar King Kong altijd zal behoren tot één van mijn favoriete films aller tijden.
Wel Amerikaanse import (regio-vrij) met enkel Engelse Ondertitels.



Wordt vervolgd... (muziek)

Discworld - Ankh Morpork - Gespeeld en gekeurd.

Ik ben een fan van de boeken van Terry Pratchett, de Britse schrijver die het fantasy-genre toch ietwat naar zijn eigen hand heeft gezet. Kort samengavat: zijn 'Discworld' boeken zijn een aaneenschakeling van totaal krankzinnige figuren, plaatsen en gebeurtenissen die de lezer meer dan eens hardop doen lachen.

De hoofdstad van Discworld  is Ankh Morpork - de grootste, interessantste en meest stinkende stad - en daar is nu een nieuw bordspel van gemaakt.

Toen we in oktober in Londen waren lag het spel nog warm en kraakvers in de rekken van de betere spellenwinkel. Natuurlijk werd het onmiddelijk gewikt en gewogen, gekeurd én goedgekeurd en kreeg het een enkeltje mee naar België.

Om te beginnen ziet het spel er bijzonder goed uit: een gedetailleerde kaart van Ankh Morpork, een pak kaarten met het typische "Discworld" artwork en talloze houten speelstukken.

De stad bestaat uit twaalf wijken, waar adelijke families proberen de macht te grijpen. De spelers kunnen gebouwen en 'volgelingen' plaatsen door het spelen van kaarten. Elk van de 132 kaarten is uniek en brengen het spel lettelijk tot leven. Ze bevatten de meeste bekende personages uit de boeken (Bloody Stupid Johnson bvb, of natuurlijk de immer sympatieke Death, zijn butler Albert en zijn kleindochter Susan...)

De regels zijn simpel: speel een kaart en doe wat die kaart zegt. Er zitten echter oneindig veel adders onder het gras zodat de spelers het elkaar knap zuur kunnen maken. Gelukkig bevat het spel de totaal krankzinnige humor  uit de boeken zodat er nooit met speelstukken hoeft gegooid te worden wegens opgekropte frustratie ;-)

Overstromingen, aardbevingen, hevige branden, losgeslagen trollen, demonen uit de 'Kerkerdimensie', huurmoordenaars, tovenaars die slechts één spreuk kennen, en dan maar voor de helft... zijn slechts een klein aantal 'onfortuinlijke' gebeurtenissen op de weg naar de overwinning... en 100% Discworld.

Eén spel duurt ongeveer een 60-tal minuten en is voor 2-4 spelers vanaf 11 jaar. Het is voorlopig alleen in het Engels te krijgen.

Mijn score : 9/10  

Lord of the Rings in miniatuur - Lord of the Rings in miniature

In het miniatuurschilderen bestaan er vele schalen. Naast de echte kleine miniaturen van 2,5 a 3 cm ga ik er nu een paar van maar liefst 30 cm voorstellen, of schaal 1/6.

Deze zijn iets gemakkelijker te schilderen maar eisen toch nog een gevorderde techniek, zeker in de afwerking. Ik gebruik dezelfde methode en materiaal als bij de kleine miniaturen.

De drie modellen dateren van een aantal jaren terug en zijn personages uit de welgekende Lord of the Rings trilogie van Peter Jackson. Het gaat hier om de twee tovenaars: Gandalf de Grijze en Saruman de Witte en één van de negen 'Nazgul'.

There are a lot of scales in miniature painting. Beside the real small miniatures of 2,5 to 3 cm I'd like to introduce the ones of 30 cm, or scale 1/6.


Of course, these miniatures are a little easier to paint, but still request a certain experienced skill. I used the same method and equipment as I do with the little miniatures.


The three models are from a few years back and are characters from the well known 'Lord of the Rings' trilogie from Peter Jackson. They are the two wizards 'Gandalf the Grey' and Saruman the White' and one of the nine 'Nazgul'.

Muizenvanger 3

Als derde werkje op de academie koos ik voor een portret van onze jongste muizenvanger, Sirius. Zoals het stilaan traditie wordt, is onze nieuwe Devon Rex ook vereeuwigd op doek. Het schilderijtje is een verderzetting van de 'ruwere techniek' methode, dus met vlugge penseelstreken, zonder uitgesproken details of fijne afwerking. Het is een typisch 'één-namiddag-werkje', in acryl.

'Sirius' - Acryl op doek - 40 x 40 cm

Whisky tasting - Islay

Zaterdag, 19 november, ging de tweede, jaarlijkse whiskytasting door. De echtgenote ging een namiddagje stappen met de beste vriendin en ik kreeg drie maten op bezoek die ik wegwijs zou maken in de whiskies van het eiland Islay, het zuidelijkste eiland van de Hebriden van Schotland. Waarom Islay? Omdat volgens mijn bescheiden mening de allerbeste whiskies ter wereld afkomstig zijn van dit kleine eiland.

We gingen van van start met een prima Bruichladdich Laddie Classic, een ongeturfde, zachte maar rijke whisky en eentje die blijkbaar goed in de smaak viel, vooral bij Wannes. De opvolger, een Bunnahabhain XII, bracht de namiddag echter pas goed op gang. Een stevige whisky van 46,3%, fruitig en moutig met een volle, kruidige afdronk. Voor Jörg een blijvertje :-)

De volgende was een tussendoortje, een 'mystery malt' waarvan enkel geweten was dat hij gedistilleerd was op het eiland. Een licht geturfde whisky die toch een zekere appreciatie kreeg.

Een mens heeft tussen al dat proeven uiteraard een hapje nodig en ik had gezorgd voor een typisch Schots gerechtje: haggis met neeps and tatties... een hap die lekker naar binnen ging en de basis legde voor... de 'zware' jongens...


...waarvan de Laphroaig Quarter Cask de spits afbeet. Een bijzonder krachtige whisky, 48%,  een explosie van turf, rook en jodium en een lange, scherpe en intensieve afdronk. Met andere woorden... een turf en rookmonster... bij voorkeur niet drinken onder een rookmelder... zalig! Deze werd de favoriet van Matthias.

Als laatste had ik een erg speciale whisky, een Octomore 4.1. Octomore staat bekend als de meest geturfde whisky ter wereld en de nieuwe 4.1 spant de kroon (voor de liefhebbers: een waanzinnige 167 ppm en 62,5%). Toch leden onze smaakpapillen geen ernstige schade want wat bleek: de Octomore is een bijzonder verfijnde, complexe en zeer rijke whisky... en bom van smaak met rook en turf in een perfect huwelijk en een afdronk die je niet licht vergeet. Niet te verwonderen dat de Schotten hun whisky 'the water of life' noemen... Een TOP-whisky!!

Na de tastig werd er nog wat gezellig nagekeuveld met een kleine dram... whisky natuurlijk. Een perfect einde voor alweer een geweldige namiddag. Editie drie...here we come. Slaìnte!!

Nick

Een tweede academiewerkje dat ik nog even in de (acryl)verf wil zetten is dit portret. Volgens beproefde  en uitgewerkte technieken en 'eigen stijl', dat wil zeggen: gebruik van enkel zwart/witte acrylverf  en de techniek van het 'dry-brushen' of 'droogschilderen'. Deze keer heb ik wel wat ruwer gewerkt, een techniek die mij wel ligt.

Ik denk dat het nu tijd wordt om nieuwe kunsthorizonten te verkennen en de vergaarde kennis mee te nemen in de nooit eindigende ontdekkingstocht van de schilderkunst. Wordt vervolgd...

Nick - Acryl op doek 70 x 50 cm

Halloween en Lovecraft

Halloween avond. De ideale avond om je te voorzien van enkele emmers popcorn, de nodige drankjes, enkele vrienden uit te nodigen en er een 'gezellig griezelige' filmavond/nacht van te maken. Nu zijn er natuurlijk ontelbare huiverfilms, de ene al wat beter dan de andere, waarmee je de avond kan vullen. Er zijn echter weinig goede verfimingen gemaakt van de Mythos verhalen van H.P. Lovecraft... geloof me, ik kan het weten...

Toch zijn er gelukkig nog uitzonderingen die de regel bevestigen en ik zou graag drie fims voorstellen.

Allen zijn van de hand van regisseur Stuart Gordon, een 'authoriteit' op het gebied van Lovecraft verfilmingen.

Om de avond mee te starten stel ik "Dagon" (2001) voor. Het verhaal is gebaseerd op 'The Shadow over Inssmouth' en blijft behoorlijk trouw aan het origineel. Een koppel lijdt schipbreuk voor de Spaanse kust. Ze zoeken hulp in een klein vissersdorpje, waar al gauw blijkt dat er vanalles niet pluis is. Vreemde culten, dorpelingen die langzaam muteren in monsterachtige wezens, regen, storm en een zeer beklemmend sfeertje... Alles is aanwezig om de avond goed te beginnen...

Als tweede film neem ik "Dreams in the Witch House", een korte film uit de TV-serie Masters of Horror.

 De bewoner van een vervallen zolderkamertje wordt geplaagd door vreselijke nachtmerries. Hij verliest langzaam de greep op de realiteit en gaat werkelijkheid en droom door elkaar gaan halen... of toch niet?

En dan de 'hoofdfilm': een klassieker uit 1985... het heerlijk-gitzwart-humoristische-over-de-top-splatter-gore-festijn 'Re-animator'.
Herbert West, student aan de Miscatonic University, experimenteert er lustig op los in het 're-animeren' van de doden, alleen... de doden vinden het niet zo fijn om uit hun eeuwige slaap gewekt te worden...
Re-animator blijft, ondanks zijn ouderdom, een mijlpaal in het genre, en qua gruwel/zwarte humor-mix zelden overtroffen. Een waardige afsluiter.
Happy 'Lovecraft' Halloween!!

Koning in olie - King in oil

Het nieuwe academiejaar is gestart. Tijd om er meteen stevig in te vliegen. Als eerste werk heb ik 'The King in Yellow' geschilderd (voor meer uitleg, zie vorige blog). Ik heb gekozen voor een behoorlijk groot doek (105x75cm) en olie. Het is geschilderd in een stijl die voor mij nieuw was. Alles is tamelijk grof en 'ruw', met brede en lange penseelhalen, zodat het beeld een zwierige beweging suggereert. Er werd ook geëxperimenteerd met het 'druipen van terpentijn'. De achtergrondkleuren lopen door in de figuur die, ondanks het fel belicht is, één wordt met de achtergrond en de dreiging uit het volledige doek spreekt...

King in Yellow - Olie op doek 105x75

Wie is 'The King in Yellow'? - Who is 'The King in Yellow'?

Wie is nu eigenlijk die 'King in Yellow', waarnaar mijn blog is genoemd? Wel, The King in Yellow is oorspronkelijk een selectie korte verhalen, geschreven door Robert W. Chambers en gepubliceerd in 1895. De verhalen kunnen ondergebracht worden bij 'Victoriaanse Gothic Horror'

De persoon komt echter verschillende malen voor in de door mij fel gesmaakte Cthulhu Mythos van H.P. Lovecraft and friends. Hier wordt de King (in Yellow, niet Elvis) gelinkt aan Hastur, een Great Old One met - zoals gebruikelijk in de Mythos - een heel slecht karakter en nog slechtere bedoelingen. The King in Yellow is een avatar (niet te verwarren met de blauwe Pandorasmurfen) van Hastur en gebruikt een gelijknamig toneelspel om waanzin te verspreiden tussen de mensen. Hij wordt beschreven als een gebogen figuur, gehuld in een aan flarden gescheurd geel gewaad en met een masker zonder gelaats- of karaktertrekken. Het masker verwijderen betekent een wereld van waanzin...

Nu, niet meteen een toffe gast waarmee je een pint gaat pakken en vertelt hoe 'goed je de spelen van Shakespeare wel vindt', maar in Lovecrafts Mythos zijn het nu eenmaal de bad guys die het coolst zijn (zie ook: Darth Vader, Voldemort, Sauron, Hannibal Lecter, euh...Gargamel...) en die meestal met de pluimen gaan lopen als ze weer eens uitgedaagd worden door overenthousiaste of  net iets te nieuwsgierige mensen...

Ik heb vooral de naam 'King in Yellow' gekozen, gewoon omdat hij 'cool klinkt'... :-)

Now, who's this King in Yellow I named my blog after? Originally, The King in Yellow is a collection of short stories, writen by Robert W. Chambers and published in 1895. They can be catagorized as 'early horror fiction'.

The 'person' is a main character in the Cthulhu Mythos writings of H.P. Lovecraft and friends. Here, the King (in Yellow, not Elvis) is linked to Hastur, a Great Old One with - as it is more than usual in the Mythos- a very bad temper and even worse intentions. The King in Yellow is an avatar (NOT to be confused with the blue Pandorasmurfs) of Hastur and uses an eponymous play to spread insanity among humans. He is discribed as 'a hunched figure, clad in tattered, yellow rags, who wears a smooth, featureless mask'. Removing the mask means a world of madness...

Not a guy you want to have a beer with, dicussing how 'great you think Shakespeare's plays are'. But nonetheless, also in the Cthulhu Mythos it's the bad guys who are the coolest (see also Darth Vader, Voldemort, Sauron, Hannibal Lecter, eum... Gargamel ect...) and almost always win the big prize when they are challenged by overconfident or 'just a little too curious' people...

But mainly, I chose the name 'King in Yellow' because it simply sounds cool :-)



Oliehond en acrylkat

Portretten van huisdieren zijn minstens net zo interessant om te doen als 'normale' portretten van mensen.
Hier twee werkjes van vorig academiejaar: Tiger, een rosse kater mét een karakter (zoals de meeste katten), geschilderd in acryl, zwart wit maar met een twist... en Frodo, onze lamme-goedzak-Sharpei, of hond-met-de-vele-plooien, geschilderd in olie, ook zwart wit maar deze keer met zelfgemaakt zwart zodat de menging met wit eigenlijk meer blauw wordt dan grijs...

Tiger - Acryl op doek 40 x 40 cm

Frodo - Olie op doek 40 x 40 cm

Space Marines en Amazones (Citadel)

Tijd om jullie nog eens mee te nemen in het verleden. De figuren zijn deze keer afkomstig uit het "Warhammer 40K" universum van de Britse gameontwikkelaar Games Workshop. Dit zijn bord- of tabletop  games die al tientallen jaren jong en oud in de ban houden. Eerst en vooral omdat het hier gaat om fantastisch goede spellen en natuurlijk niet in het minst om het schilderen van de miniaturen.

Eerst komen de "Space Marines" aan de beurt, figuren uit talloze Warhammer 40k spellen. Space Marines zijn een soort supersoldaten die het opnemen tegen het schorremorrie uit het heelal in de 40e eeuw...

 Marine Horus Chapter

Ultra Marine Commander

Blood Angel Librarian

Alle figuren zijn gemiddeld 3 - 4 cm hoog en werden geschilderd tussen 1991 en 1994

De volgende figuren zijn "Amazones" uit het spel "Necromunda", een spel dat slechts kort heeft bestaan, maar vandaag de dag nog altijd gegeerd is bij verzamelaars...                        

House of Esher - Leader

House of Esher - Heavy

House of Esher - Juve

Mansions of Madness - Gespeeld en gekeurd

Afgezonderd van de buitenwereld, op het platteland van Massachusetts, staat een eenzaam landhuis. Hier is het, waar de aanwijzingen je naartoe hebben geleid... Hier zul je eindelijk de antwoorden vinden die je al zolang zoekt...
Als je nadert door de koude, striemende regen, bekruipt je het gevoel dat je wordt gadegeslagen door tientallen  sinistere ogen, dat de muren een onaards kwaad uitstralen en dat het grote huis je vijandig aanstaart. Maar ondanks de knagende angst zet je door. Je MOET! Deze waanzin moet stoppen... en hij ZAL stoppen...vannacht... ook al wordt het je dood!


Welkom in "Mansions of Madness".
Fantasy Flight Games' nieuwste telg in het H.P. Lovecraft universum is een op scenario's gebaseerd bordspel voor 2 tot 5 spelers, waar occulte horror en mysterie de belangrijkste rollen spelen. Eén speler neemt de rol op zich van "Keeper", een kwaadaardige kracht die een sinister plot uitwerkt en alle andere spelers spelen de rol van "Investigators", onderzoekers die samenwerken en het tegen de Keeper op nemen.

De Investigators moeten locaties en kamers in het huis onderzoeken in de hoop aanwijzingen te vinden om het mysterie op te lossen voor de klok het laatste uur slaat. Dit kan alleen door zorgvuldige en weloverwogen planning en samenwerking. De Keeper zal werkelijk alles in de arena werpen om hen te dwarsbomen, van hen letterlijk krankzinnig maken van angst tot het vrijlaten van monsters uit hun ergste nachtmerries...

Het spel is best te omschrijven als een perfecte mix tussen bord- en rollenspel met een paar invloeden van cluedo. Het spelbord bestaat uit onderling verwisselbare "tegels" die de plattegrond van het huis voorstellen. Alle monsters en investigators zijn zeer fijn gedetailleerde miniaturen, die er natuurlijk nog veel stemmiger uitzien na een paar uurtjes miniatuurschilderen.

Verder bulkt het spel van kaartjes, counters en puzzels, allen met het gebruikelijke fantastische artwork waar Fantasy Flight in uitblinkt.

Een spel neemt, naargelang het gekozen scenario, tussen de 2 en 4 uur in beslag. De spelregels vereisen wel wat (grondige) studie, maar eenmaal het spel gespeeld, loopt het bijzonder vlot en logisch. Je wordt meteen in de sfeer meegesleurd.

Fantasy Flight Games verraste eerder al met het uitstekende "Arkham Horror" en brengt met "Mansions of Madness" een waardige opvolger. Voor mensen die houden van een uitdagend spel met spanning, mysterie en een flinke snuif "Lovecraft" horror is "Mansions" een regelrechte aanrader!

Mijn score: 9/10

Sensomania in olie

Dit schilderij is tot stand gekomen door een clipje dat ik zag op youtube. Het is een gallerij van foto's van de groep Sensomania, waar m'n buddy 'The Dude' achter de drums zit.
Eén bepaalde overgang in het filmpje vond ik heel interressant. Daar leraar Bart in de academie er maar blijft op hameren om 'avontuurlijk' uit de hoek te komen, ging ik die uitdaging aan... met een behoorlijk groot doek, olieverf en een flinke dosis "lef". Het ging er vooral om om hele donkere partijen af te wisselen met extreem heldere en kleurige partijen en de figuren letterlijk te laten samensmelten met de achtergrond.
Het resultaat zie je hier:

Sensomania - Olie op doek - 105x75 cm

De bandleden lijken niet geheel meer op de 'echte' exemplaren, maar het ging hier dan ook niet om een portret ;-).
Het clipje waar de inspiratie uit voorkwam vind je hieronder